Paṭhamakathāvatthusutta – O tematach rozmowy (AN10.69)

Jednego razu Budda przebywał koło Savatthi w klasztorze Anathapindika w zagajniku Jeta. Tego razu, kiedy wrócił z podróży po jałmużnę i zjadł posiłek, kilku mnichów siedziało razem w auli. Byli zaangażowani we wszystkie rodzaje niegodnej mowy, takie jak rozmowa o królach, bandytach i ministrach; rozmowa o armiach, zagrożeniach i wojnach; rozmowa o jedzeniu, piciu, ubraniach i łóżkach; rozmowa o dekoracjach i zapachach; rozmowa o rodzinie, relacjach, pojazdach, wioskach, miastach, państwach; rozmowa o kobietach i bohaterach; uliczne gadanie i paplanina, rozmowa o tych co odeszli; bezsensowne pogawędki; rozmowy o świecie, lądzie i morzu, rozmowa o odradzaniu się w tej czy innej sferze egzystencji.

Wtedy późnym popołudniem, Budda wrócił z odosobnienia i poszedł do auli, gdzie usiadł na przygotowanym siedzeniu i rzekł do mnichów: „Mnisi, o czym teraz rozmawialiście? Jakie rozmowy przed chwilą przerwaliście?

I powiedzieli mu o czym rozmawiali.

„Mnisi, to nie jest odpowiednie by ci którzy poszli dalej ze świeckiego życia do bezdomności byli zaangażowani w takich rodzajach niegodnej mowy.

„Jest za to mnisi dziesięć tematów godnych mowy. Jakie dziesięć? Rozmowa o niewielkiej ilości pragnień, ukontentowaniu, odosobnieniu, powściągliwości, mobilizowaniu energii do praktyki, samadhi, mądrości, wolności, oraz wiedzy i wizji uwolnienia. Oto dziesięć tematów godnych rozmowy.

Mnisi, jeżeli będziecie wracać do tych tematów dyskusji kolejny i kolejny raz, Wasza chwała przekroczy nawet tę słońca i księżyca, a co dopiero wędrowców którzy podążają innymi ścieżkami.”

Przełożone z angielskiego: https://suttacentral.net/an10.69/en/sujato