Tak słyszałem. Jednego razu Czcigodny Ānanda przebywał nieopodal Kosambi w klasztorze Ghosita. Tam Ānanda rzekł do mnichów: „Czcigodni, mnisi!”
„Czcigodny,” odrzekli. Ānanda rzekł to:
Czcigodni, wszyscy z mnichów i mniszek którzy deklarują w mojej obecności że osiągnęli doskonałość [stan arhata], osiągnęli ją poprzez którąś z tych czterech dróg.
Jakich czterech?
Na pierwszej z nich są mnisi którzy rozwijają pokój umysłu (samatha) przed prawdziwym widzeniem (vipassana). Kiedy tak czynią, rodzi się w nich Szalchetna Ścieżka. Kultywują ją, rozwijają i wiele z niej wyciągają. Czyniąc tak, odpuszczają przywiązania i wygaszają głębokie tendencje lgnięcia.
Na drugiej z nich są mnisi którzy rozwijają prawdziwe widzenie (vipassana) przed pokojem umysłu (samatha). Kiedy tak czynią, rodzi się w nich Szlachetna Ścieżka. Kultywują ją, rozwijają i wiele z niej wyciągają. Czyniąc tak, odpuszczają przywiązania i wygaszają głębokie tendencje lgnięcia.
Na trzeciej z nich są mnisi którzy rozwijają pokój umysłu (samatha) i prawdziwe widzenie (vipassana) w połączeniu. Kiedy tak czynią, rodzi się w nich Szalchetna Ścieżka. Kultywują ją, rozwijają i wiele z niej wyciągają. Czyniąc tak, odpuszczają przywiązania i wygaszają głębokie tendencje lgnięcia.
Na czwartej z nich są mnisi których umysły są ogarnięte zniecierpliwieniem by zrealizować dhammę. Ale przychodzi czas kiedy ich umysł zatrzymuje się wewnętrznie w bezruchu, jednoczy się i zanurza w samadhi. Rodzi się w nich Szlachetna Ścieżka. Kultywują ją, rozwijają i wiele z niej wyciągają. Czyniąc tak, odpuszczają przywiązania i wygaszają głębokie tendencje lgnięcia.
Wszyscy mnisi i mniszki którzy deklarują w mojej obecności że osiągnęli doskonałość (stan arhata), osiągnęli ją poprzez którąś z tych czterech dróg.
