Jednego razu Czcigodny Sāriputta przebywał blisko Sāvatthī, w zagajniku Jeta, w klasztorze ufundowanym przez człowieka o imieniu Anāthapiṇḍika.
Wtedy pewien mnich podszedł do Czcigodnego Sāriputty i wymienił z nim pozdrowienia.
Kiedy pozdrowienia i wymiana uprzejmości dobiegły końca, usiadł po jego stronie i rzekł do niego:
„Czcigodny Sāriputto, mnich który był moim uczniem zrezygnował z praktyki i wrócił do niższego życia”.
„Tak to już jest, Czcigodny, kiedy ktoś nie strzeże wrót zmysłów, je zbyt dużo i nie jest oddany przytomności. To absolutnie niemożliwe by taki mnich mógł utrzymać pełne i czyste duchowe życie do końca swych dni. Ale jest całkowicie możliwe, by mnisi utrzymali pełne i czyste duchowe życie do końca swych dni, jeśli strzegą wrót zmysłów, jedzą w umiarze i są oddani przytomności.
I w jaki sposób ktoś strzeże wrót swoich zmysłów?
To kiedy mnich poprzez jego oczy widzi doznania wzrokowe, lecz nie daje się złapać w ich cechy i detale. Jeżeli zmysł wzroku pozostałby niepowściągnięty, złe i nieumiejętne cechy pożądliwości i awersji stałyby się przytłaczające. Z tego powodu praktykują wstrzęmięźliwość, chroniąc zmysł wzroku i osiągając jego powściągnięcie.
To kiedy mnich poprzez jego uszy słyszy dźwięki, lecz nie daje się złapać w ich cechy i detale. Jeżeli zmysł słuchu pozostałby niepowściągnięty, złe i nieumiejętne cechy pożądliwości i awersji stałyby się przytłaczające. Z tego powodu praktykują wstrzęmięźliwość, chroniąc zmysł słuchu i osiągając jego powściągnięcie.
To kiedy mnich poprzez jego nos czuje zapachy, lecz nie daje się złapać w ich cechy i detale. Jeżeli zmysł węchu pozostałby niepowściągnięty, złe i nieumiejętne cechy pożądliwości i awersji stałyby się przytłaczające. Z tego powodu praktykują wstrzęmięźliwość, chroniąc zmysł węchu i osiągając jego powściągnięcie.
To kiedy mnich poprzez jego język smakuje smaki, lecz nie daje się złapać w jego cechy i detale. Jeżeli zmysł smaku pozostałby niepowściągnięty, złe i nieumiejętne cechy pożądliwości i awersji stałyby się przytłaczające. Z tego powodu praktykują wstrzęmięźliwość, chroniąc zmysł smaku i osiągając jego powściągnięcie.
To kiedy mnich poprzez jego ciało doznają wrażeń dotykowych, lecz nie daje się złapać w ich cechy i detale. Jeżeli zmysł dotyku pozostałby niepowściągnięty, złe i nieumiejętne cechy pożądliwości i awersji stałyby się przytłaczające. Z tego powodu praktykują wstrzęmięźliwość, chroniąc zmysł dotyku i osiągając jego powściągnięcie.
To kiedy mnich poprzez jego umysł doznaje myśli, lecz nie daje się złapać w ich cechy i detale. Jeżeli zmysł umysłu pozostałby niepowściągnięty, złe i nieumiejętne cechy pożądliwości i awersji stałyby się przytłaczające. Z tego powodu praktykują wstrzęmięźliwość, chroniąc zmysłu umysłu i osiągając jego powściągnięcie.
W taki sposób ktoś strzeże wrót zmysłów.
I w jaki sposób ktoś je z umiarem? To kiedy mnich racjonalne refleksuje się nad jedzeniem, które spożywa: ‘Nie [jem] dla zabawy, nie dla folgowania sobie czy dla upiększania ciała, lecz jedynie by postrzymać to życie, by uniknąć krzywdy i by wspierać praktykę duchową. W ten sposób, zakończę stary dyskomfort [głodu] i uniknę nowego dyskomfortu [przejedzenia], oraz będę żył bez skazy i w lekkości.’. W taki sposób ktoś je z umiarem.
I w jaki sposób ktoś jest oddany przytomności? To kiedy mnich praktykuje medytację chodzoną i siedzoną za dnia, oczyszczając ich umysł z przeszkód. Wiezczorem, kontynuują praktykę chodzonej i siedzonej medytacji. W środku nocy, kładą się w pozycji lwa, na prawym boku, kładąc jedną stopę na drugą – świadomi i pomni, skupiając się na czasie, kiedy wstaną. W ostateczniej części nocy wstają i kontynuują praktykę medytacji chodzonej i siedzonej, oczyszczając ich umysł z przeszkód. W taki sposób ktoś jest oddany przytomności.”
A więc powinniście praktykować w taki sposób: ”będziemy strzec wrót zmysłów, jeść w umiarze i być oddani przytomności”. W taki sposób powinniście praktykować.”
SN35.120 – Sāriputtasaddhivihārika sutta – https://suttacentral.net/sn35.120/en/sujato
