Bahuvedanīya Sutta – o różnych rodzajach uczuć i szczęścia – MN59

Tak słyszałem. Jednego razu Budda przebywał w Sāvatthī w zagajniku Jeta przy klasztorze Anathapindiki.

Wtedy budowniczy Pañcakaṅga poszedł do Czcigodnego Udāyī, ukłonił mu się, usiadł po jego stronie i rzekł do niego, „Panie, o jak wielu rodzajach uczuć mówił Budda”?

„Budowniczy, Budda mówił o trzech rodzajach uczuć: przyjemnych, bolesnych i neutralnych. Budda mówił o tych trzech rodzajach uczuć.”

Kiedy to rzekł, Pañcakaṅga powiedział do Udāyī, „Panie, Udāyī, Budda nie mówił o trzech rodzajach uczuć. Mówił o dwóch rodzajach uczuć: przyjemnych i bolesnych. Budda powiedział że neutralne uczucia należą do grupy przyjemnych uczuć, jako subtelna przyjemność pełna pokoju.”

Po raz drugi, Udāyī rzekł do Pañcakaṅgi, „Budda nie mówił o dwóch rodzajach uczuć, mówił o trzech.”

Po raz drugi, Pañcakaṅga rzekł do Udāyī, „Budda nie mówił o trzech rodzajach uczuć, mówił o dwóch.”

Po raz trzeci, Udāyī rzekł do Pañcakaṅgi, „Budda nie mówił o dwóch rodzajach uczuć, mówił o trzech.”

Po raz trzeci, Pañcakaṅga rzekł do Udāyī, „Budda nie mówił o trzech rodzajach uczuć, mówił o dwóch.”

Ale żaden z nich nie mógł przekonać swojego rozmówcy.

Czcigodny Ānanda posłyszał dyskusję pomiędzy Udāyī i Pañcakaṅgą. Wtedy poszedł do Buddy, ukłonił się mu, usiadł po jego stronie i poinformował Buddę o wszystkim o czym dyskutowali. Kiedy wszystko zrelacjonował, Budda rzekł do niego:

„Ānando, wyjaśnienie mnicha Udāyī, z którym budowniczy Pañcakaṅga się nie zgadzał, było właściwe. Ale wyjaśnienie Pañcakaṅgi, z którym Udāyī się nie zgodzał, również było właściwe. W jednej ekspozycji dhammy mówiłem o dwóch rodzajach uczuć, w innej mówiłem o trzech, pięciu, sześciu, osiemnastu, trzydziestu sześciu lub stu ośmiu rodzajach uczuć. Wyjaśniałem dhammę na różne sposoby. W związku z tym możesz się spodziewać, że ci którzy mają tendencje do nie zgadzania się z tym co zostało dobrze powiedziane, będą się kłócili, spierali i walczyli, ciągle raniąć się kąśliwymi słowami. Wyjaśniałem dhammę na różne sposoby. W związku z tym, możesz się spodziewać, że ci którzy mają tendencje do zgadzania się z tym co zostało dobrze powiedziane, będą żyć w harmonii, doceniając się wzajemnie, bez kłótni i sporów, mieszając się niczym mleko i woda, oraz darząc się wzajemnie miłymi spojrzeniami.

Jest pięć rodzajów zmysłowej stymulacji: Jakich pięć? Obrazy doświadczane przez oko, takie które lubimy i ich pragniemy, na które się zgadzamy, które są przyjemne, zmysłowe i ponętne. Dźwięki doświadczane przez ucho… Zapachy doświadczane przez nos… Smaki doświadczane przez język… Wrażenia dotykowe doświadczane przez ciało, takie które lubimy i ich pragniemy, na które się zgadzamy, które są przyjemne, zmysłowe i ponętne. Oto pięć rodzajów zmysłowej stymulacji. Przyjemność i szczęście które powstają na bazie tych pięciu rodzajów zmysłowej stymulacji nazywa się przyjemnością zmysłową.

Są istoty które orzekają, że jest to najwyższy rodzaj przyjemności i szczęścia, jakiego świadome istoty mogą doświadczyć. Ale ja się z tym nie zgadzam. Dlaczego? Ponieważ jest inne szczęście, które jest lepsze od niego. I czym jest to szczęście?

To kiedy mnich, całkowicie odcięty od przyjemności zmysłowych, odcięty od nieumiejętnych stanów umysłu, wchodzi i pozostaje w pierwszej dżhanie… która ma jakości rozkoszy i błogości zrodzonych z odcięcia (od świata zmysłów), kierując umysł i zatrzymując go w miejscu. Oto szczęście, które jest lepsze niż szczęście zmysłowe.

Są istoty które orzekają, że jest to najwyższy rodzaj przyjemności i szczęścia, jakiego świadome istoty mogą doświadczyć. Ale ja się z tym nie zgadzam. Dlaczego? Ponieważ jest inne szczęście, które jest lepsze od niego. I czym jest to szczęście?

To kiedy proces kierowania i zatrzymywania umysłu jest uspokojony, mnich wchodzi i pozostaje w drugiej dżhanie, która ma jakości rozkoszy i błogości zrodzonych z imersji, z wewnętrzną klarownością i pewnością, ze zjednoczonym umysłem, bez potrzeby kierowania i utrzymywania go. Oto szczęście, które jest lepsze niż pierwsza dżhana.

Są istoty, które orzekają że jest to najwyższy rodzaj przyjemności i szczęścia, jakiego świadome istoty mogą doświadczyć. Ale ja się z tym nie zgadzam. Dlaczego? Ponieważ jest inne szczęście, które jest lepsze od niego. I czym jest to szczęście?

To kiedy wraz z zaniknięciem rozkoszy, mnich wchodzi i pozostaje w trzeciej dżhanie, gdzie medytuje zrównoważony, uważny, świadomy i bezpośrednio doświadcza błogości o której szlachetni mówią: ‘zrównoważony i świadomy, medytuje w błogości’. Oto szczęście, które jest lepsze niż druga dżhana.

Są istoty które orzekają, że jest to najwyższy rodzaj przyjemności i szczęścia, jakiego świadome istoty mogą doświadczyć. Ale ja się z tym nie zgadzam. Dlaczego? Ponieważ jest inne szczęście, które jest lepsze od niego. I czym jest to szczęście?

To kiedy odpuszczając przyjemność i ból, zakańczając uprzednie szczęście i smutek, mnich wchodzi i pozostaje w czwartej dżhanie, poza przyjemnością i bólem, z czystą równowagą umysłu i świadomością. Oto szczęście, które jest lepsze niż trzecia dżhana.

Są istoty które orzekają, że jest to najwyższy rodzaj przyjemności i szczęścia, jakiego świadome istoty mogą doświadczyć. Ale ja się z tym nie zgadzam. Dlaczego? Ponieważ jest inne szczęście, które jest lepsze od niego. I czym jest to szczęście?

To kiedy mnich całkowicie transcenduje percepcje form (materialnych i duchowych) wraz z zanikiem percepcji oporu i granic, nie zwracając uwagi na percepcje różnorodności, świadomy że ‘przestrzeń jest nieskończona i bezgraniczna’ wchodzi i pozostaje w sferze nieskończonej, bezgranicznej przestrzeni. Oto szczęście, które jest lepsze niż czwarta dżhana.

Są istoty które orzekają, że jest to najwyższy rodzaj przyjemności i szczęścia, jakiego świadome istoty mogą doświadczyć. Ale ja się z tym nie zgadzam. Dlaczego? Ponieważ jest inne szczęście, które jest lepsze od niego. I czym jest to szczęście?

To kiedy mnich całkowicie transcenduje sferę nieskończonej i bezgranicznej przestrzeni, postrzegając że ‘świadomość jest nieskończona i bezgraniczna’ wchodzi i pozostaje w sferze nieskończonej i bezgranicznej świadomości. Oto szczęście, które jest lepsze niż sfera nieskończonej bezgranicznej przestrzeni.

Są istoty które orzekają, że jest to najwyższy rodzaj przyjemności i szczęścia, jakiego świadome istoty mogą doświadczyć. Ale ja się z tym nie zgadzam. Dlaczego? Ponieważ jest inne szczęście, które jest lepsze od niego. I czym jest to szczęście?

To kiedy mnich całkowicie transcenduje sferę nieskończonej i bezgranicznej świadomości, świadomy że ‘nie ma nic’, wchodzi i pozostaje w sferze nicości. Oto szczęście, które jest lepsze niż sfera nieskończonej bezgranicznej świadomości.

Są istoty które orzekają że jest to najwyższy rodzaj przyjemności i szczęścia, jakiego świadome istoty mogą doświadczyć. Ale ja się z tym nie zgadzam. Dlaczego? Ponieważ jest inne szczęście, które jest lepsze od niego. I czym jest to szczęście?

To kiedy mnich całkowicie transcenduje sferę nicości, wchodzi i pozostaje w sferze ani percepcji ani braku percepcji. Oto szczęście, które jest lepsze niż sfera nicości.

Są istoty które orzekają, że jest to najwyższy rodzaj przyjemności i szczęścia, jakiego świadome istoty mogą doświadczyć. Ale ja się z tym nie zgadzam. Dlaczego? Ponieważ jest inne szczęście, które jest lepsze od niego. I czym jest to szczęście?

To kiedy mnich całkowicie transcenduje sferę ani percepcji i braku percecji i wchodzi i pozostaje w zatrzymaniu percepcji i czucia. Oto szczęście, które jest lepsze niż sfera ani percepcji ani braku percepcji.

Jest możliwe, że wędrowcy podążający innymi śćieżkami powiedzą, ‘Asceta Gotama mówi o zatrzymaniu percepcji i czucia i zalicza to do szczęścia. O co w tym chodzi?’

Kiedy wędrowcy podążający innymi ścieżkami rzekną tak do was, powinniście im odpowiedzieć, „Czcigodny, kiedy Budda przedstawia co zalicza się do szczęścia, nie odnosi się jedynie do przyjemnych odczuć. Przebudzony opisuje wszelkie rodzaje szczęścia, gdziekolwiek możemy je znaleźć, w jakimkolwiek kontekście.’”

Oto co powiedział Budda. Czcigodny Ānanda cieszył się i był zadowolony z tego co powiedział Budda.

MN59 – Bahuvedanīya Sutta – https://suttacentral.net/mn59/en/sujato