Sadhu Sadhu Sadhu! 
Wspaniała mowa dhammy w której Ajahn Sona mówi o szczodrości i głęboko o prawie kammy: jak to w jaki sposób dajemy wpływa na to w jaki sposób do nas wraca, co jest niesamowicie ciekawe i przydatne! Z bardzo ważnych dla mnie rzeczy mówi też o dualizmie w buddyzmie, że Budda jasno mówił że są rzeczy „dobre” i „złe”, „właściwe” i „niewłaściwe”, „prowadzące do Przebudzenia” i „oddalające od Przebudzenia” i że nie ma tu mowy o żadnym monizmie, że „wszystko jest dobre”, przynajmniej na naszym ludzkim poziomie egzystencji. Mega mnie cieszy że Ajahn Sona tak dobitnie potwierdził pogląd który od dawna wyznaję, który niekoniecznie cieszy się popularnością w szeroko pojętych kręgach „new age”. 
Sadhu Sadhu! 
Przedstawił też ważną dla mnie kwestię, że zanim zaczniemy uczyć innych, czy pełnić inną ważną funkcję (jak np. być lekarzem), to ważny jest uprzedni trening i edukacja, i że sama charyzma i motywacja nie wystarczą i mogą przynieść więcej szkody niż pożytku.
Dodatkowo mówi też o postawie arogancji a pokory, oddawania szacunku tym którzy są bardziej umiejętni od nas, a brakiem szacunku względem tych którzy na niego zasługują, oczywiście ukazując że postawa pokory i szacunku jest bardzo piękna i owocna i zgodna z duchem dhammy. Mówi też o współczesnym kryzysie braku wdzięczności do nauczycieli w ogóle (który ma źródło w przymusie chodzenia do szkoły), i że jeżeli chcemy się nauczyć najcenniejszych rzeczy w życiu, to że postawa pokory, szacunku i słuchania tych którzy mogą nas czegoś nauczyć jest mega ważna.
Rzekłbym że jest to jedna z moich ulubionych mów jakie słyszałem w życiu, ponieważ nie tylko pokazała mi nowe rzeczy, ale utwierdziła mnie w dość istotnych przekonaniach i cieszy mnie że powiedział to ktoś o takiej mądrości i autorytecie jak Ajahn Sona.
Zachęcam do odsłuchu! 
